Dag 17: zaterdag 20 juli 2019: Estanys de Tristaina en Andorra la Vella

Wederom een beroerde nacht.. Dit keer zelf een heerlijk bed maar 2 kids die niet kunnen stilliggen op een krakende/piepende bedbank.. halve nacht wakker met z'n 3tjes maar eind van de nacht toch nog voor een paar uur in slaap gevallen. We starten de dag dus wat later dan gepland en rijden vanuit Erts naar de Estanys (meren) de Tristaina in het noordwesten van het land op de grens met Frankrijk.

Een wederom prachtige en misselijkmakende haarspeldbochtenweg, waar de Tour ook al eens reed en,

die halverwege ineens ophoudt vanwege een wegblokkade. Wegwerkzaamheden? Ik denk slim gebruik maken van de gondel die op die plaats de enige andere mogelijkheid biedt om de zomertoeristen (betalend) boven op de berg te krijgen.. Oh nee, een wandeling van 2 uur kon trouwens ook.. ik ben dus verplicht om weer in zo'n gondel te stappen!Deze is wat groter dan die in Soldeu en ik voel me al wat veiliger. Totdat ie wel héél steil naar boven gaat en ik niet kan zien waar de baan heen gaat achter de bergtop..zoiets als bij achtbanen zeg maar. Zelfde reden dat ik daar niet in ga! Eenmaal boven is alles weer prima, ook het weer: niet te warm voor een wandeling naar de 3 meren. 

Wat een rustige wandeling moest worden ivm die van gister in de benen blijkt al snel een heuse bergbeklimming te zijn! Ook stijgen we dit keer behoorlijk wat in hoogte in tegenstelling tot gister. In no time is het gondelstation bijna niet meer te zien.. de pistes voor de winter zijn goed zichtbaar.

Gek genoeg ging dit ons beter af dan de lange hellende weggetjes van gister..respect voor de vierdaagselopers op donderdag in Groesbeek..

Meer #1 hebben we gezien. We vragen ons al een paar dagen af wat de witte (?) vlekken in de bergen zijn. Sneeuw kan het toch niet zijn met deze temperaturen? Maar wat is het daan wel? En is het wel wit of is bedrog van zo'n grote afstand? Tussen meer #2 en #3 ligt ook zo'n vlek dus we besluiten daar naar toe af te dalen. Overal in de bergen komen we 'wilde' koeien en paarden tegen. Ze dragen allen een bel die je in de verte al hoort en het geeft een mooi geluid in de stilte tussen de bergen.

De paarden blijken hier niet zo 'wild' te zijn als de koeien die zelf op afstand bleven maar komen hele tijd naar je toe om geaaid te worden.

De vlek blijkt tóch wit te zijn en tóch sneeuw! Wat een bizarre gewaarwording om met deze temperaturen buiten in de sneeuw te staan! De kinderen én de paarden zijn er dol op!

Hierna wandelen we terug naar het voorste meer, de kinderen willen graag zwemmen. Het is echter te vies en echt ijskoud! Ze houden het bij pootje baden. We picknicken even om weer genoeg op kracht te komen voor de afdaling naar de gondel. Daar nemen we nog een heerlijk verfrissende meloen!

Na deze fantastische trip gaan we ons appartement in Andorra la Vella opzoeken. We rijden via de toeristische route Coll d' Ordino (lees: slingerend, stijgend, dalend en misselijkmakend) van Ordino naar Canillo. Weer zo'n prachtige route (vooral voor fietsers)! Het uitzichtpunt Mirador Roc del Quer slaan we even over, maar is zeker een tip!

Hierna volgen we de hoofdweg naar het zuiden en komen aan bij ons aparthotel Cosmos in Escaldes-Engordany, plaats grenzend aan hoofdstad Andorra la Vella, voor de komende 4 nachten. We gaan direct iets eten en daarna nog even op onderzoek uit in de stad. We ontdekken een leuk ijszaakje en sluiten daar deze heel mooie dag mee af!